Ο επιμορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Παναγιάς κάθε χρόνο διοργανώνει και αναβιώνει ήθη και έθιμα που μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά...

   Τις Απόκριες, κατασκευάζεται η παραδοσιακή Καμήλα για την εκφόβηση του "κακού" πνεύματος, το άρμα με το γαμπρό και τη νύφη οπού κάποιος νέος άντρας από το χωριό ντύνεται νύφη και κάποια νέα ντύνεται γάμπρός διακωμωδώντας το γαμήλιο γλέντι, διασκεδάζουν τον κόσμο. Επίσης, πολλές ομάδες απο νεους, νεες και παιδιά μασκαρεύονται και χορεύουν στην κεντρική οδο του χωριού.

   Ανήμερα της εορτής του Αϊ Γιωργιού ζωντανεύει το παραδοσιακό τρέξιμο της κουλούρας. Τα παιδιά διαγωνίζονται στο τρέξιμο και σε άλλα αθλήματα και οι νικητές λαμβάνουν ως έπαθλο, κουλούρα.

   Ανήμερα του Αϊ Γιαννιού τον Ιούνιο αναβιώνεται το έθιμο του Κλείδωνα. Πρόκειται για ένα πανέμορφο έθιμο που ζει αναλίωτο στους αιώνες. Οι κάτοικοι του χωριού ανάβουν φωτιά όπου καίνε τα μαγιάτικα στεφάνια και έχουν μία στάμνα με προσωπικά αντικείμενα των χωριανών. Ηλικιωμένες γυναίκες απαγγέλουν αστεία ποιηματάκια, όπου κάθε ποίημα αντιστοιχεί στο κάτοχο του αντικειμένου που βγάζουν εκείνη τη στιγμή από τη στάμνα.

   Στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανείων, (παρά τις ενστάσεις και τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς των ντόπιων κατοίκων προς τους Πρόσφυγες ) ρίχνεται ο σταυρός στη θάλασσα όπου νέοι αγωνίζονται ποιός θα τον πιάσει πρώτος ώστε να πάρει την ευλογία του Κυρίου.

   Τον Δεκαπενταύγουστο, όπου γιορτάζει η πολυούχος του χωριού, διοργανώνονται τριήμερες πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χωρούς από τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου και κορυφώνονται ανήμερα της Παναγιάς με ένα εξαιρετικό γλέντι με ζωντανή μουσική Μικρασιάτικων τραγουδιών.

   Παραμονή των γεννεθλίων της Παναγιας, στις 7 Σεπτεμβρίου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην αυλή του Μοναστηριού της Παναγίας της Βλαχέρενας. Χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν για να λάβουν την ευλογία και τη χάρη της Κυρίας των Βλαχερνών, της Παναγίας μας.

   Την Κυριακή των Βαϊων στην εκκλησία μοιράζονται στους πιστούς σταυρουδάκια φτιαγμένα από τους νέους του χωριού με φύλλα απο το δέντρο του φοίνικα. Επίσης, τέλος, την Μεγάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού παραμένουν στην εκκλησία και ξενυχτούν το Χριστό ψάλλοντας του το μοιρολόι της Παναγιάς. Στο λαϊκό αυτό μικρασιατικό άσμα, αποδίδεται παραστατικά, το μαρτύριο του Θεανθρώπου και το μαρτύριο του Ελληνικού γένους.