”The Shining Star of the Asia Minor Coast; the Town of Kato Panagia”
Kato Panagia is on the coast recently cited by the “New York Times”, as a version of “St. Tropez”. It was located southeast of Tsesme, and bathed by the waters of the Aegean. The name, “Kato Panagia” finds its genesis in the fact that, in the distant past there was a small church dedicated to the Virgin Mary in the village. Many centuries later in 1950, attempts were made to build a marble iconostasion. Sadly, the majestic improvements were left to atrophy with a now diminished Greek Orthodox population. Today, the only surviving remnant is a blue and white mosaic walkway, with the dates, “1856-1895″ remaining as part of the original design. A short walk away from this church is the St. John’s Cemetery, with a chapel ensconsed in one corner of the cemetery. Steady growth in the spiritual life of the Greek Orthodox faithful flourished, and in 1864, St. Dimitrios was built, followed by St. Nicholas in 1883. Education was paramount to the inhabitants of Kato Panagia, with the equivalent to college-prep schools built in 1831, followed by one in 1863. The “Kato Panagoussi” prided themselves on establishing the highest standards of literacy, for both boys and girls to succeed.
Europe was fortunate to receive rich embroideries and fabrics, which were exported from Kato Panagia. It was said that the women of Kato Panagia started the fashion trends that were subsequently copied by the women of Paris and Athens. These women were the grand designers, and the fabrics woven an embroidered in Kato Panagia was responsible for setting off all the other classical fashions throughout the European nations.
The “Kato Panagioussi” were a resilient people; they remarkably rebuilt the entire town in one year’s time, after an earthquake damaged the churches, schools, and homes. One can make an analogy that Kato Panagia was a microcosm of our beloved New York City. By 1922, the inhabitants of Kato Panagia had grown to 7,500. It is now 84 years later; Kato Panagia is called Ciftlik. It produced phenomenal families, who are the cornerstones of their faith and their culture; among these families from all across our great nation are: Gardner, Andrews, Lainis, Lazaridis, Harris, Fourmas, Janus, Kontras, Saviolis, Stathis, Kehayas, Miniotis, Morakis, Markotsis, Payiavlas.
Beloved be the memories of the forefathers of all the Asia Minor Hellenes’; they are the true heroes…
μετάφραση κειμένου από katw_panagia's blogger:
"Λάμψη αστεριού στα παράλια Μικράς Ασίας, η πόλη της Κάτω Παναγιάς"
Η Κάτω Παναγιά βρίσκεται στα παράλια της Μικράς Ασίας, τα οποία η «New York Times» τα αποκαλεί ως, η νέα εκδοχή του "St. Tropez ". H Κάτω Παναγιά βρισκόταν νοτιοανατολικά του Τσεσμέ, και βρεχόταν από τα νερά του Αιγαίου. Το όνομα, "Κάτω Παναγιά" βρίσκει τις ρίζες της στο γεγονός ότι, στο παρελθόν, υπήρχε μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Πολλούς αιώνες αργότερα, το 1950, είχαν γίνει προσπάθειες να οικοδομηθεί ενα εκκλησάκι από μάρμαρο. Δυστυχώς, αυτή η μαγευτική οικοδόμηση έλαβε τέλος πριν ολοκληρωθεί λόγω του μειωμένου πλέον ελληνικού ορθόδοξου πληθυσμού. Σήμερα, το μόνο επιζών υπόλοιπό του είναι ένας διάδρομος στα χρώματα του μλπε και του άσπρου, με τις αναγραφόμενες ημερομηνίες, «1856-1895» ,αποτελεί το μόνο μέρος του αρχικού σχεδιασμού. Σε μικρή απόσταση από την εκκλησία είναι το νεκροταφείο του Αγίου Ιωάννη, με ένα παρεκκλήσι σε μια γωνιά του νεκροταφείου. Η συνεχής και σταθερή αύξηση της πνευματικής ζωής των Ελλήνων ορθοδόξων είχε ως αποτέλεσμα , την δημιουργία του ναού Αγίου Δημητρίου το 1864, και αργότερα την δημιουργία του Αγίου Νικολάου το 1883. Η εκπαίδευση είχε πρωταρχική σημασία για τους κατοίκους της Κάτω Παναγιάς, το 1831 χτίστηκε το αντίστοιχο σημερινό κολλέγιο και αργοτερα, το 1863 άλλο ένα. Οι "Κάτω Παναγιούσηδες» ήταν υπερήφανοι σχετικά με τη θέσπιση των υψηλότερων προτύπων παιδείας που είχαν πετύχει, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.
Η Ευρώπη είχε την τύχη να λαμβάνει πλούσια κεντήματα και υφάσματα, τα οποία γίνονταν εξαγωγή από την Κάτω Παναγιά. Λέγεται ότι οι γυναίκες της Κάτω Παναγιάς πρωτοπορούσαν στη μόδα και αργότερα οι γυναίκες του Παρισιού και της Αθήνας αντέγραφαν αυτά τα πρότυπα. Αυτές οι γυναίκες ήταν μεγάλοι σχεδιαστές,τα υφάσματα και τα κεντήματα που παρασκευάζονταν στην Κάτω Παναγιά τις καθιστούσαν υπεύθυνες για τον καθορισμό της κλασικής μόδας σε όλα τα Ευρωπαϊκή έθνη.
Οι "Κάτω Παναγιούσηδες" ήταν ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, που ανοικοδόμησαν εντυπωσιακά όλη την πόλη σε ένα μόνο έτος, μετά από ένα σεισμό που κατέστρεψε τις εκκλησίες,τα σχολεία και τα σπίτια. Κάποιος μπορεί να κάνει μια αναλογία της Κάτω Παναγιάς ως μικρογραφία της αγαπημένης μας Νέας Υόρκης. Μέχρι το 1922, οι κάτοικοι της Κάτω Παναγιάς είχαν αυξηθεί σε 7.500 κατοίκους. Είναι πλέον 84 χρόνια αργότερα, η Κάτω Παναγιά ονομάζεται Ciftlik. Κατοικούσαν πρωτοφανής οικογένειες, που αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της πίστης και του πολιτισμού των Ελλήνων. Μεταξύ αυτών των οικογενειών είναι οι εξής: Gardner, Ανδρέου, Λαϊνης, Λαζαρίδης, Χάρης, Φούρμας, Ιανός, Κόντρας, Σαβιόλης, Στάθης, Κεχαγιάς, Μηνιώτης , Μωράκη, Μαρκότσης, Παγιαβλάς.
Αγαπημένες είναι οι μνήμες των προγόνων όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, όλοι αυτοί είναι αληθινοί ήρωες ...
Kato Panagia is on the coast recently cited by the “New York Times”, as a version of “St. Tropez”. It was located southeast of Tsesme, and bathed by the waters of the Aegean. The name, “Kato Panagia” finds its genesis in the fact that, in the distant past there was a small church dedicated to the Virgin Mary in the village. Many centuries later in 1950, attempts were made to build a marble iconostasion. Sadly, the majestic improvements were left to atrophy with a now diminished Greek Orthodox population. Today, the only surviving remnant is a blue and white mosaic walkway, with the dates, “1856-1895″ remaining as part of the original design. A short walk away from this church is the St. John’s Cemetery, with a chapel ensconsed in one corner of the cemetery. Steady growth in the spiritual life of the Greek Orthodox faithful flourished, and in 1864, St. Dimitrios was built, followed by St. Nicholas in 1883. Education was paramount to the inhabitants of Kato Panagia, with the equivalent to college-prep schools built in 1831, followed by one in 1863. The “Kato Panagoussi” prided themselves on establishing the highest standards of literacy, for both boys and girls to succeed.
Europe was fortunate to receive rich embroideries and fabrics, which were exported from Kato Panagia. It was said that the women of Kato Panagia started the fashion trends that were subsequently copied by the women of Paris and Athens. These women were the grand designers, and the fabrics woven an embroidered in Kato Panagia was responsible for setting off all the other classical fashions throughout the European nations.
The “Kato Panagioussi” were a resilient people; they remarkably rebuilt the entire town in one year’s time, after an earthquake damaged the churches, schools, and homes. One can make an analogy that Kato Panagia was a microcosm of our beloved New York City. By 1922, the inhabitants of Kato Panagia had grown to 7,500. It is now 84 years later; Kato Panagia is called Ciftlik. It produced phenomenal families, who are the cornerstones of their faith and their culture; among these families from all across our great nation are: Gardner, Andrews, Lainis, Lazaridis, Harris, Fourmas, Janus, Kontras, Saviolis, Stathis, Kehayas, Miniotis, Morakis, Markotsis, Payiavlas.
Beloved be the memories of the forefathers of all the Asia Minor Hellenes’; they are the true heroes…
μετάφραση κειμένου από katw_panagia's blogger:
"Λάμψη αστεριού στα παράλια Μικράς Ασίας, η πόλη της Κάτω Παναγιάς"
Η Κάτω Παναγιά βρίσκεται στα παράλια της Μικράς Ασίας, τα οποία η «New York Times» τα αποκαλεί ως, η νέα εκδοχή του "St. Tropez ". H Κάτω Παναγιά βρισκόταν νοτιοανατολικά του Τσεσμέ, και βρεχόταν από τα νερά του Αιγαίου. Το όνομα, "Κάτω Παναγιά" βρίσκει τις ρίζες της στο γεγονός ότι, στο παρελθόν, υπήρχε μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Πολλούς αιώνες αργότερα, το 1950, είχαν γίνει προσπάθειες να οικοδομηθεί ενα εκκλησάκι από μάρμαρο. Δυστυχώς, αυτή η μαγευτική οικοδόμηση έλαβε τέλος πριν ολοκληρωθεί λόγω του μειωμένου πλέον ελληνικού ορθόδοξου πληθυσμού. Σήμερα, το μόνο επιζών υπόλοιπό του είναι ένας διάδρομος στα χρώματα του μλπε και του άσπρου, με τις αναγραφόμενες ημερομηνίες, «1856-1895» ,αποτελεί το μόνο μέρος του αρχικού σχεδιασμού. Σε μικρή απόσταση από την εκκλησία είναι το νεκροταφείο του Αγίου Ιωάννη, με ένα παρεκκλήσι σε μια γωνιά του νεκροταφείου. Η συνεχής και σταθερή αύξηση της πνευματικής ζωής των Ελλήνων ορθοδόξων είχε ως αποτέλεσμα , την δημιουργία του ναού Αγίου Δημητρίου το 1864, και αργότερα την δημιουργία του Αγίου Νικολάου το 1883. Η εκπαίδευση είχε πρωταρχική σημασία για τους κατοίκους της Κάτω Παναγιάς, το 1831 χτίστηκε το αντίστοιχο σημερινό κολλέγιο και αργοτερα, το 1863 άλλο ένα. Οι "Κάτω Παναγιούσηδες» ήταν υπερήφανοι σχετικά με τη θέσπιση των υψηλότερων προτύπων παιδείας που είχαν πετύχει, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.
Η Ευρώπη είχε την τύχη να λαμβάνει πλούσια κεντήματα και υφάσματα, τα οποία γίνονταν εξαγωγή από την Κάτω Παναγιά. Λέγεται ότι οι γυναίκες της Κάτω Παναγιάς πρωτοπορούσαν στη μόδα και αργότερα οι γυναίκες του Παρισιού και της Αθήνας αντέγραφαν αυτά τα πρότυπα. Αυτές οι γυναίκες ήταν μεγάλοι σχεδιαστές,τα υφάσματα και τα κεντήματα που παρασκευάζονταν στην Κάτω Παναγιά τις καθιστούσαν υπεύθυνες για τον καθορισμό της κλασικής μόδας σε όλα τα Ευρωπαϊκή έθνη.
Οι "Κάτω Παναγιούσηδες" ήταν ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, που ανοικοδόμησαν εντυπωσιακά όλη την πόλη σε ένα μόνο έτος, μετά από ένα σεισμό που κατέστρεψε τις εκκλησίες,τα σχολεία και τα σπίτια. Κάποιος μπορεί να κάνει μια αναλογία της Κάτω Παναγιάς ως μικρογραφία της αγαπημένης μας Νέας Υόρκης. Μέχρι το 1922, οι κάτοικοι της Κάτω Παναγιάς είχαν αυξηθεί σε 7.500 κατοίκους. Είναι πλέον 84 χρόνια αργότερα, η Κάτω Παναγιά ονομάζεται Ciftlik. Κατοικούσαν πρωτοφανής οικογένειες, που αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της πίστης και του πολιτισμού των Ελλήνων. Μεταξύ αυτών των οικογενειών είναι οι εξής: Gardner, Ανδρέου, Λαϊνης, Λαζαρίδης, Χάρης, Φούρμας, Ιανός, Κόντρας, Σαβιόλης, Στάθης, Κεχαγιάς, Μηνιώτης , Μωράκη, Μαρκότσης, Παγιαβλάς.
Αγαπημένες είναι οι μνήμες των προγόνων όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, όλοι αυτοί είναι αληθινοί ήρωες ...